Είναι ένα επώδυνο σύνδρομο το οποίο εμφανίζεται κυρίως σε επαγγελματίες αθλητές. Δεν είναι ακριβώς κήλη αλλά πολύ συχνά τα συμπτώματα μπερδεύονται με αυτά της βουβωνοκήλης και μπορεί να είναι πολύ δύσκολο να πει κανείς τι από τα δύο είναι. Τα συμπτώματα προέρχονται από το κατώτερο τμήμα του ορθού κοιλιακού μυ και από το ανώτερο άκρο του προσαγωγού. Και οι δύο μυς καταφύοντε στο ηβικό οστό (ηβική σύμφυση) και γι΄αυτό η κήλη των αθλητών λέγεται και “αθλητική ηβαλγία” ή “σύνδρομο κοιλιακών.

Προκύπτει μετά από επαναλαμβανόμενη διάταση και θλάση των μαλακών στοιχείων (μυς τένοντες και σύνδεσμοι) στην περιοχή της ηβικής σύμφυσης. Ο τραυματισμός προκύπτει σε φάσεις που ο αθλητής τραβάει με δύναμη προς τα πίσω και έξω τον μηρό, ενώ ταυτόχρονα γέρνει προς τα πίσω και στρίβει τον κορμό στην αντίθετη κατεύθυνση. Αυτό συμβαίνει π. χ. όταν ένας ποδοσφαιριστής ετοιμάζεται να κάνει ένα δυνατό σουτ. Η κίνηση προκαλεί ακραία διάταση και θλάση στον προσαγωγό και στον ορθό κοιλιακό μυ. Οι επαναλαμβανόμενες μικρές ή μεγάλες κακώσεις στην περιοχή προκαλούν ατροφία του τοιχώματος με αποτέλεσμα, κάθε φορά που ο ασθενής σφίγγεται ή πιέζεται, η κοιλιά του προβάλει προς τα έξω και προκαλείται πόνος. Επιπλέον, λόγω των μικρορήξεων στην κατάφυση των μυών στο ηβικό οστό, δημιουργείται τοπική φλεγμονή και πόνος στο κόκκαλο.

Η διάγνωση στηρίζεται στην λήψη ενός καλού ιστορικού. Ο ασθενής μπορεί να περιγράφει ένα συγκεκριμένο περιστατικό στο οποίο να αισθάνθηκε έντονο πόνο που τον υποχρέωσε να μείνει για κάποιο χρονικό διάστημα εκτός γηπέδου, με καλά αρχικά αποτελέσματα. Μόλις όμως ο αθλητής επιστρέφει στην προπόνηση, ο πόνος υποτροπιάζει και τελικά γίνεται μόνιμος. Η αξονική και η μαγνητική τομογραφία της περιοχής μπορέι να δώσει πολύ χρησιμες πληροφορίες, χωρίς όμως να είναι πάντα ξεκάθαρες και διαγνωστικές οι εικόνες.

Το κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος στην βουβωνική περιοχή, ο οποίος όμως εμφανίζεται κατά την διάρκεια της άσκησης. Μπορεί να επεκτείνεται και στην έσω επιφάνεια του μηρού, ενώ αρκετά συχνά αντανακλά στους όρχης. Είναι χρόνιος, αυξάνεται σε ένταση σταδιακά και πυροδοτείται με κινήσεις όπως το βαθύ κάθισμα, ή με το φτέρνισμα και τον βήχα. Μερικές φορές και το να βγει κάποιος από το αυτοκίνητο του είναι εξαιρετικά επίπονο. Ένα χαρακτηριστικό σημείο που ξεχωρίζει την βουβωνοκήλη από την κήλη των αθλητών προκύπτει από την κλινική εξέταση. Όταν ο χειρουργός ψηλαφά με τον δείκτη του το έξω βουβωνικό στόμιο, κατ’ αρχάς δεν βρίσκει τον τυπικό σάκο της βουβωνοκήλης, ενώ αν ζητήσει από τον ασθενή να βήξει προκαλείται έντονος πόνος τοπικά με αντανάκλαση σε όλη την περιοχή. Επίσης χαρακτηριστικό σημείο είναι το γεγονός ότι ο πόνος δεν εντοπίζεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο αλλά πονάει μια ολόκληρη περιοχή.

Το πρόβλημα αφορά στην πλειονότητα επαγγελματίες αθλητές και κυρίως ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες, αθλητές χάντμπολ , τένις κ.λ.π. Είναι πολύ πιο συχνό στους άνδρες από ότι στις γυναίκες αθλήτριες

Είναι ένα χρόνιο, επώδυνο σύνδρομο, το οποίο για να ηρεμήσει απαιτεί μακροχρόνια αποχή από οποιεσδήποτε αθλητικές δραστηριότητες, χωρίς αυτό να εξασφαλίζει μακροχρόνια ύφεση ή θεραπεία. Το συνηθισμένο σενάριο είναι να υποτροπιάζει ο πόνος κάθε φορά που ο αθλητής επιστρέφει στο γήπεδο και στην προπόνηση, γεγονός που απειλεί την καριέρα των επαγγελματιών αθλητών.

Δεδομένου ότι δεν πρόκειται συνήθως για πραγματική κήλη δεν τίθεται θέμα περίσφιξης ωστόσο, εάν η αδυναμία του τοιχώματος αφεθεί χωρίς θεραπεία, τελικά θα εξελιχθεί σε κανονική ευθεία βουβωνοκήλη.

Η κήλη των αθλητών χειρουργείται όταν αποτύχουν όλα τα συντηρητικά μέσα αντιμετώπισης, ιδιαίτερα εάν πρόκειται για επαγγελματίες αθλητές.

Στα αρχικά στάδια αντιμετωπίζεται με αποχή από τον στίβο, ανάπαυση και φυσικοθεραπεία. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα βοηθούν στον έλεγχο του πόνου, όμως δεν πρέπει να λαμβάνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Άμεση και αποτελεσματική λύση δίνει η ενίσχυση του κατώτερου κοιλιακού τοιχώματος με την τοποθέτηση πλέγματος και στις δύο πλευρές χειρουργικά. Η επέμβαση γίνεται λαπαροσκοπικά, με εξωπεριτοναϊκή προσπέλαση, ακριβώς όπως γίνεται η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης.

Όπως συμβαίνει στα περισσότερα λαπαροσκοπικά χειρουργεία, ο ασθενής την επομένη του χειρουργείου παίρνει εξιτήριο και σε περίπου ένα μήνα επιστρέφει στις δραστηριότητες του. Η μέθοδος έχει δώσει πολύ καλά αποτελέσματα. Διάφοροι συγγραφείς αναφέρουν έως και 90% επιστροφή των αθλητών στις αθλητικές τους υποχρεώσεις.

Η προτεινόμενη επέμβαση είναι η λαπαροσκοπική η ρομποτική ενίσχυση του οπίσθιου κοιλιακού τοιχώματος με οπισθοπεριτοναϊκή τοποθέτηση πλέγματος.

Συνήθως ο προτεινόμενος χρόνος μετεγχειρητικής ανάπαυσης είναι ένας μήνας, ωστόσο είναι στην ευχέρεια του χειρουργού να προτείνει μεγαλύτερο διάστημα, ανάλογο με τα διεγχειρητικά ευρήματα

Η ομάδα μας εκτελεί λαπαροσκοπικά χειρουργεία αποκατάστασης κήλης από το 2003 και ρομποτικά χειρουργεία από το 2008.

Το κόστος εξαρτάται από την περίπτωση και από την τεχνική αποκατάστασης (λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά). Σε κάθε περίπτωση είναι προβλέψιμη και μπορεί να προϋπολογιστεί ,με την προϋπόθεση ότι ο χειρουργός έχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.

Οι αθλητές που δοκιμάζουν συντηρητικές μεθόδους θεραπείας περισσότερο από 3-4 φορές θα πρέπει να γνωρίζουν ότι όσο η τοπική φλεγμονή παρατείνεται, οι πιθανότητες να αντιμετωπισθεί οριστικά μειώνονται. Η απόφαση για χειρουργείο θα πρέπει να λαμβάνεται όταν η ζωή του ασθενούς επηρεάζεται σημαντικά και όταν τα συμπτώματα είναι συχνά και έντονα.

Για να κλείσετε ραντεβού με την εξειδικευμένη χειρουργική ομάδα, μπορείτε να καλέσετε στο 211 9904340.
Αν ο τόπος κατοικίας σας είναι εκτός Αττικής, το ραντεβού μπορεί να γίνει απομακρυσμένα (τηλεφωνικά ή με βιντεοκλήση) κατόπιν συνεννόησης με τη Γραμματέα κα Αγγελική Πατρικίου.